Κανένα φως στη γειτονιά,
κοιμούνται όλα απ΄άκρη σ΄άκρη
και στη βαθιά τη σκοτεινιά
μια σιγανή διπλοπενιά
κάνει σεκόντο σ ένα δάκρυ...
Κανένα φως στη γειτονιά,
κοιμούνται όλα απ΄άκρη σ΄άκρη...
Ούτε σκιά, ούτε ψυχή
στον δρόμο τον ερημωμένο
κι η πίκρα γίνηκε βροχή
που αργοπέφτει κι αντηχεί
σαν πρωτοβρόχι λυπημένο...
Ούτε σκιά, ούτε ψυχή
στον δρόμο τον ερημωμένο...