Να `χα, λέει, ένα τόσο, ένα τόσο,
ένα τόσο, ένα τόσο δα κλαρίνο,
και να ξέρω να σου παίξω, να σου παίξω,
να σου παίξω κάποιο τραγουδάκι φίνο.
Να φυσήξω χίλιες νότες, χίλιες νότες,
χίλιες νότες, να χορεύει το φεγγάρι
και να βγεις για ν’ αντικρίσω, ν’ αντικρίσω,
ν’ αντικρίσω τα ματάκια σου όλο χάρη.
Να `χα, λέει, το κλαρίνο, το κλαρίνο,
το κλαρίνο που τρελαίνει τα ζουμπούλια,
να μερακλωθούν με μάμπο, μ’ ένα μάμπο,
μ’ ένα μάμπο ο Αυγερινός κι η Πούλια.
Και κοντά σου κάποια νύχτα, κάποια νύχτα,
κάποια νύχτα να σου παίξω να ξυπνήσεις,
να χτενίσεις τα μαλλιά σου, τα μαλλιά σου,
τα μαλλιά σου και να `ρθείς να με φιλήσεις.
Να `χα, λέει, ένα τόσο, ένα τόσο,
ένα τόσο, ένα τόσο δα κλαρίνο,
και να ξέρω να σου παίξω, να σου παίξω,
να σου παίξω κάποιο τραγουδάκι φίνο.
Να φυσήξω χίλιες νότες, χίλιες νότες,
χίλιες νότες, να χορεύει το φεγγάρι
και να βγεις για ν’ αντικρίσω, ν’ αντικρίσω,
ν’ αντικρίσω τα ματάκια σου όλο χάρη.