Πώς περνούν οι άνθρωποι
μ’ ένα γεια σου οι άνθρωποι
αχ! Και μένει ο πόνος.
Φίλα με κι αγάπα με
όλα τ’ άλλα τα `παμε
αχ! Εδώ είν’ ο χρόνος.
Ήλιε μου φως δώσ’ μου
τη γιατρειά του κόσμου βρες.
Ήλιε μου αυγές γέννα
μη λησμονάς κανένα
ναι,
πριν το φως τα πάντα ένα.
Με κλειστά τα βλέφαρα
στην καρδιά μου σ’ έφερα
γλυκιά μου αχτίδα.
Φώτιζε την τέχνη μου
πόνε καλλιτέχνη μου
ε, ζωή σε είδα.
Ήλιε μου φως δώσ’ μου
τη γιατρειά του κόσμου βρες.
Ήλιε μου αυγές γέννα
μη λησμονάς κανένα
ναι,
ουρανέ, μαζί κι εμένα...