Κάθομαι μόνος με τους στίχους μου και σκέφτομαι,
κοιτώ ψηλά τον ουρανό και ονειρεύομαι,
θυμάμαι αυτά που `χω περάσει και πενεύομαι,
μα οτάν σε σένα φτάνει η σκέψη μου τρελαίνομαι.
Αν είσαι ψέμα ζω μια πλάνη,
αν είσαι όνειρο κοιμάμαι,
αν είσαι χρώμα της αυγής τότε κάτσε μη φοβάμαι,
κάτσε μόνο δυο λεπτά και μέτα φεύγεις,
όταν θα κλαίω δε γουστάρω να με βλέπεις...
Θέλω απόψε το νου μου να γεμίσω,
και σε σένα πάλι να γυρίσω,
φτιάχνω απόψε με καπνό και στίχο,
μια πλάνη για να ξαναζήσω, για να ζήσω!
Μόνος μου κάθομαι πάλι για να σκεφτώ,
ακόμα ένα δάκρυ θα κυλήσει στο ρυθμό,
δεν θέλω να με βλέπεις όταν κλαίω,
όταν μια πληγή μου έχει μείνει ανοιχτή και δεν φταίω,
στο λέω μια πλάνη έφτιαξε τ’ αλάνι μες στη ζάλη και πάλι χάλι,
μακριά σου κοπελιά νιώθω ρεμάλι,
μακριά σου η ζωή φαντάζει μεγάλη.
Τελειωμένο το μπουκάλι μα χαλάλι σου,
3 ευχές η ζάλη μου, η ζάλη σου (τα χέρια πάνω)...