Nakarat:
Sor sor sorun çok
Düşün bir kere umut yook
Ama baaktırmazlar
Kuranlar kumpaslar
Verse 1:
Yalnız olmak için bile fazla kalabalıktı beynim
Bazen düşünceler katil buna hayal gücün dahil.
Bir başarı elde ettim benim kadar fani
Dünya hüzünlere boğar seni ölüm kadar ani.
Kanat çırptık özgürlüğe bir tüfekti mani
Bir silsile yaşam karmaşıklık seven olur dahi
Her gören olmaz kahin ya da bilmeyenler cahil
Hiçbir kelime edemeyecek yalnız bir insanı tarif
Reddediyor kalbim tüm dayatılanları
Somut gerçeklikte soyut duygu yaratır anlamı
Komut kadar net törpülerler kafa tutanları
Zihnin açık ağzın onlara göre kapalı kalmalı
Tanrı yanındadır her saniye yaratılanların
Dertleri özgürlük olur hücreye kapatılanların
Pür yokluktan bir hücre dahi yaratamazsınız
Yenilgi başverince geriye sade dogmalar kalır.
Nakarat:
Sor sor sorun çok
Düşün bir kere umut yook
Ama baaktırmazlar
Kuranlar kumpaslar
Verse 2:
Dediler anlatamazsın sanki sen anlam ararsın
Tarlamı ben güzel ektim her dönem de kargalar arsız
Bir korkuluk misali dikilmişim ölmeye razı
Kaybedecek bişeyin kalmayınca hakkı anarsın
Adaletin bittiği an hak arar hırsız
O an en pak aydınlık olsanız kararırsınız
Yanlışı doğru yaptı tüm para hırsınız
Bir gün kasayı tetikle kapatırsınız.
Bir alien gibi düştü bir gün düşün rahmine
Saldırıldı farklıya çok iyiyse bile
Kır bütün ön yargını ve sapla kalbine.
Ölmediğin her saniye dirilmedin de.
Sekizde 10 kusur senin bilir kişi kim?
En eylüllük zamanımı yaptınız ekim
Yok rapin sana ihtiyacı köşene çekil
En sertinizle gelseniz de saplarız çekiç.
Nakarat:
Sor sor sorun çok
Düşün bir kere umut yook
Ama baaktırmazlar
Kuranlar kumpaslar