Με ζήλο στα σχολειά της προδοσίας
του σάπιου αιώνα σέπεται η γενιά
χαίρονται της σκλαβιάς την ξεγνοιασιά
και τρέμουν του λαού την παρουσία.
Κι αν στα βουνά κραξ’ η τρομπέτα ανάστα
θα τρέξουν τον οχτρό να διπλαρώσουν
να ξαναδέσουν τη φτωχιά πατρίδα
κι όσοι απροσκύνητοι όλους ντουφεκίδι.
Μακρυγιάννη οι πληγές σου από τα βόλια
τρέχαν αίματα και όμπυο όλο ζωής
μα τώρα διπλοτρέχουνε πατέρα
της ψυχής σου οι πληγές από ντροπή.