Κάθε μέρα με δικάζεις και απόφαση δε βγάζεις
αν θα είμαι στην καρδιά σου ο μοναδικός σεβντάς σου,
αν θα είμαι στην καρδιά σου ο μοναδικός σεβντάς σου.
Με κρατάς σε αγωνία και το παίζεις αφασία,
δε σε νοιάζει που υποφέρω, τις προθέσεις σου δεν ξέρω,
δε σε νοιάζει που υποφέρω, τις προθέσεις σου δεν ξέρω.
Σου ξηγιέμαι φίνα, ωραία και μου κάνεις τη μοιραία,
θα σε στείλω κάνα βράδυ μεσ’ στα τάρταρα του Άδη,
θα σε στείλω κάνα βράδυ μεσ’ στα τάρταρα του Άδη.
Γι’ αυτό τέλειωνε κυρά μου κι έλα μέσα στον οντά μου
ετυμηγορία βγάλε με χαρούμενο φινάλε,
ετυμηγορία βγάλε με χαρούμενο φινάλε.