Στα μάτια σου ήμουν κάποτε
βουνό ψηλό που ανθίζει
εκεί που τρέμουν να ριχτούν
τα φύλλα χειμωνιάς
μα ο χρόνος ο στυγνός φονιάς
που οίκτο δε γνωρίζει
προσπέρασε και μ’ άφησε
στην άκρη της γωνιάς.
Έπεσα από το βάθρο μου
σωριάστηκα στο χώμα
σκιά που υπήρξε κάποτε
άγαλμα ασταθές
θεός να γίνω ζήτησες
να πλάσω νέο σώμα
με όση βρίσκω δύναμη
θα γίνω αυτό που θες.
Σου έλεγα να μην κοιτάς
την κορυφή μου μόνο
οι ρίζες είναι πιο βαθιές
τα ύψη δανεικά
και τώρα να που βρέθηκα
πληγές να επουλώνω
να μην φανώ αδύναμος
σε ό,τι με νικά.
Έπεσα από το βάθρο μου
σωριάστηκα στο χώμα
σκιά που υπήρξε κάποτε
άγαλμα ασταθές
θεός να γίνω ζήτησες
να πλάσω νέο σώμα
με όση βρίσκω δύναμη
θα γίνω αυτό που θες.
Συγχώρα με, δεν μπόρεσα
να φτάσω εκεί που θέλεις
το ανάστημά μου έχασα
το ύψος το τρανό
από αητός να σέρνομαι
αγρίμι της αγέλης
σαν άγγελος που έπεσε
από μικρό ουρανό.
Έπεσα από το βάθρο μου
σωριάστηκα στο χώμα
σκιά που υπήρξε κάποτε
άγαλμα ασταθές
να γίνω πάλι ζήτησες
θεός σε νέο σώμα
με όση βρήκα δύναμη
έγινα αυτό που θες.