Μνήμη της πέτρας και σώμα της βροχής
και σκοπευτήρια μιας άλλης εποχής
όλα φτηνά κι απ’ όλους ξεχασμένα
έτσι απλά, γιατ’ είναι περασμένα.
Μα τώρα πού `ρχονται σκληρές κακοκαιριές
και ψάχνουμε λιμάνια να κρυφτούμε
έτσι απλά, σκοτώνοντας τις μουσικές
τον κίνδυνο που φτάνει δεν ακούμε.
Δάκρυ του πεύκου και αίμα της πληγής
κι άσπρα δωμάτια μιας άδειας φυλακής
όλα φτηνά κι απ’ όλους ξεχασμένα
έτσι απλά, γιατ’ είναι περασμένα.