Μεσάνυχτα, μεσάνυχτα,
μεσάνυχτα και κάτι
κι όλο στριφογυρίζω εγώ,
μα πού να κλείσω μάτι.
Και περπατώ, παραπατώ
σε δρόμους με χαλάσματα.
Της περασμένης μου ζωής
γίναν τα γέλια κλάματα.
Είναι τριγύρω μου,
είναι τριγύρω μου
χαλάσματα, φαντάσματα.
Απόψε σε θυμήθηκα,
απόψε που διαβαίνω.
Πώς έφτασες στη σκέψη μου
δεν το καταλαβαίνω.
Και περπατώ, παραπατώ
σε δρόμους με χαλάσματα.
Της περασμένης μου ζωής
γίναν τα γέλια κλάματα.
Κι είναι τριγύρω μου,
κι είναι τριγύρω μου
χαλάσματα, φαντάσματα.