Ήταν πάντα η συλλογιά μου να μπω στο Βατικανό,
να τον έβλεπα μπροστά μου φυσικό και ζωντανό,
λένε πως είναι ωραίος, είναι διακριτικός,
και βαρβάτος και μοιραίος και γλυκός, πολύ γλυκός.
Θέλω να τον δω, θέλω να τον δω,
θέλω να δω τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα,
θέλω να δω τον Πάπα, θέλω να τον δω.
Θέλει να τον δει, θέλει να τον δει,
θέλει να δει τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα,
θέλει να δει τον Πάπα, θέλει να τον δει.
Νιώθω πως όταν μπροστά μου τον ειδώ πρώτη φορά,
θα κοπούν τα ήπατά μου και θα νιώσω μια χαρά,
κι απ’ την ταραχή θα φρίξω αντικρύ του σαν βρεθώ,
και μ’ ευλάβεια θα σκύψω μπρος του να τον ασπαστώ.
Θέλω να τον δω, θέλω να τον δω,
θέλω να δω τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα,
θέλω να δω τον Πάπα, θέλω να τον δω.
Θέλει να τον δει, θέλει να τον δει,
θέλει να δει τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα,
θέλει να δει τον Πάπα, θέλει να τον δει.
Κι επιτέλους μια κυρία μόλις έχει παντρευτεί,
θα ζητήσει ευκαιρία μεσ’ στη Ρώμη να βρεθεί,
θα ειπέι στον σύζυγό της "Μια που είμαστε εδώ,
τον ποντίφηκα εν πρώτοις θέλω, μα θέλω να τον δω".
Θέλω να τον δω, θέλω να τον δω,
θέλω να δω τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα,
θέλω να δω τον Πάπα, θέλω να τον δω.
Θέλει να τον δει, θέλει να τον δει,
θέλει να δει τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα,
θέλει να δει τον Πάπα, θέλει να τον δει.