Ααααα, δεν νταγιαντώ, δεν νταγιαντώ τέτοιο σεβντά,
τρέχα, μανούλα, να την φέρεις πιο κοντά,
κοίτα πως λιώνω, σβήνω και τελειώνω,
αχ, απ' τον καημό μου τώρα ο φτωχός,
λυπήσου με, μανούλα, φέρ' τη μια στιγμούλα,
δεν μπορώ ο δόλιος, να 'μαι μοναχός.
Τα μάτια της τ' αράπικα τα είδα και τρελάθηκα.