Μια βραδιά σ’ ένα κέντρο την είδα
σαν ονείρου γλυκιά πνοή
κι η ματιά της σαν ήλιου αχτίδα
ήταν φλόγα, ματιά θερμή.
Ήταν ωραία ήταν μοιραία
μια μορφή που δεν την ξεχνώ,
ένα όνειρο μαγεμένο
που ζητώ να το ξαναδώ να το ξαναδώ.
Ήταν μια οπτασία οπτασία
μες στη γλυκιά βραδιά φαντασία
κι είναι μια νοσταλγία
για την καρδιά μου που δεν ξεχνά.
Ήταν μια οπτασία οπτασία
που `γινε νοσταλγία νοσταλγία
που `γινε νοσταλγία
Δεν ξεχνώ το γλυκό της το βλέμμα
στην πλανεύτρα γλυκιά βραδιά
μα φοβάμαι πως ήτανε ψέμα
κι η καρδιά μου βαθιά πονά.