Στης εκκλησιάς μας την αυλή
μια βάγια είναι ριζωμένη.
Παραμιλά μ’ ένα πουλί,
την αυγή να με προσμένει
στα γιορτινά ντυμένη.
Ω, καλή μου Παναγιά,
φύλαξέ μου τη βάγια!
Στη μακρινή τη ξενιτειά
μια καρδιά είναι ξεχασμένη.
Παραμιλά με το νοτιά,
Κυριακή να με προσμένει
στα νυφικά ντυμένη.
Ω, καλή μου Παναγιά,
φύλα τη σαν τη βάγια!