pólos camiños de cangas
a voz do vento xemía:
ai, qué soliña quedache,
Maria Soliña.
Nos areales de cangas
muros de noite se erguiam:
ai, qué soliña quedache,
Maria Soliña.
As ondas do mar de cangas
Acedos ecos traguian:
ai, qué soliña quedache,
Maria Soliña