Και στέκομαι στην άκρη του δρόμου
απλά, στέκομαι
και σκέφτομαι να βάλω, ένα τέρμα,
αντιστέκομαι…
Είναι το ανύποπτο Όνειρο
όταν κοιμάσαι
που το αγαπάς,
μα πιο πολύ το φοβάσαι
Και ξανασκέφτομαι…
Αξίζει για μια στιγμή;
την πύλη σου να διαβείς
και να καταστραφείς ;
Είναι το ανύποπτο Όνειρο
ζει σε ανέφικτους χρόνους
σε ανύπαρκτους τόπους
όπου απλά, σε επισκέπτεται
Είναι το ανέφικτο Όνειρο
που ακόμα το φοβάσαι
εσύ το δημιούργησες
κι ας μη το θυμάσαι
ΚΑΙ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΟΜΑΙ…