Intro
Παλιές καλές ημέρες χαμένοι στους αιθέρες
μέρες σαν σφαίρες δίχως προβλήματα και έγνοιες
ήταν παλιές καλές ημέρες αναμνήσεις ξεχασμένες
που πήγαν τώρα ξένες
ήταν παλιές καλές ημέρες...
Verse 1
Χαθήκανε στο χρόνο
με βρίσκουν και πιο μόνο
να πληγώνω δίχως λόγο απ’ τον πόνο να ματώνω
Αλλάζω απόψε ρόλο
γυρίζω στα στενά
σε δρόμους και πλατείες
στην παλιά μου γειτονιά
Η μέρα μου ξεκίνησε με ήλιο χαμηλά
τσάκισα σελίδα
γύρισα στα παλιά
αναμνήσεις πάντα σέρνω δεν ξεχνώ όπου πηγαίνω
όσα με φέρανε εδώ και ακόμη ανασαίνω
Λίγη απ’ τη ζωή
κι όσα έχω δει
κυρίες μου και κύριοι δύσκολα σβήνουν απ’ τη μνήμη
όπως η μέρα εκείνη
που ο Γιάννης πήγε στη σελήνη
στα 14 δεν έζησε να κρίνει
αν αξίζανε οι φίλοι που του δίναν για να γίνει
πες μου τι θα γίνει, πες μου πια ποιοι έχουν μείνει
περάστικοι στη δίνη σε μια πολεμική ειρήνη
όλα έχουν αλλάξει σκιά μας έχουν γίνει.
Chorus
Παλιές καλές ημέρες χαμένοι στους αιθέρες
μέρες σαν σφαίρες δίχως προβλήματα και έγνοιες
ήταν παλιές καλές ημέρες αναμνήσεις ξεχασμένες
που πήγαν τώρα ξένες
ήταν παλιές καλές ημέρες Χ2
Verse 2
Η μέρα μου ξεκίνησε με ήλιο χαμηλά
τσάκισα σελίδα
γύρισα στα παλιά
Δρόμους, πλατείες, τρένο
δίχως να ξέρω που πηγαίνω
να γυρίσω πίσω θέλω
να τα ζήσω πάλι θέλω
Στιγμές που κρατούσαν
φίλοι που μετρούσαν
το κρατούσαν και το ζούσαν τη φάση απλά αγαπούσαν
για πάρτη μας και μόνο
στο δρόμο για το δρόμο
και το hip hop νόμο
απαντηση σε κάθε φλώρο.
Τι έγινες; Τι γίναν;
Ποιοι βολευτήκαν
ποιοι μείναν’
Ποιοι άλλο δρόμο πήραν
σε ξέχασαν και φύγαν.
Ποιοι σε σκυλάδικα ξεφτύλες
ποιοι σκυλάκια σε σκύλες
κάνω πάλι γύρες στις ξεχασμένες πύλες
Τι πήρες (ε τι πήρες;)
Σου πα μην ψάχνεις τι πήρες
Χρόνια μέρες μήνες
γκόμενες φίνες στις βιτρίνες
Χρόνια μέρες μήνες
είναι εδώ ακόμα εκείνες
οι ατόφιες φίνες σφήνες
οι αληθινές μου ρίμες.
chorus
Verse 3
Ταραξίας απευθείας
από τους δρόμους και τις ασφάλτους
δεν έμαθα ποτέ ποιο ήταν το μαθημά τους
σε μια πόλη φρενοκομείο
χτυπώ μες την πεζοδρομίου
δρόμους σκληρού και κρύου
απάντηση στο hip hop του γελοίου
Κοινωνικές υποκρισίες
δεν είχα χρήσιμες γνωριμίες
συμβόλαια και εταιρίες πάντα μου μοιάζανε αστείες
Διάλεγα τις γωνίες και τα ξέφωτα των δρόμων
δίχως αμφιβολίες ανευ φραγμών και κανόνων
Έζησα για να δω
άλλον ένα φίλο νεκρό
Έζησα για να δω
τη φάση μου ένα μηδενικό.
Στο δύο μηδέν μηδέν κι ενά μηδενικό
μέχρι και αυτό δανεικό
(ναι ναι ναι)
μα είμαι ακόμα εδώ
κι άλλα τόσα έχω να δω
κι άλλα τόσα έχω να πω
μα ποτέ δε θα γυρίσω πίσω στα 18
Με ξέχασαν δεν τους ξεχνώ
άλλοι εκεί και άλλοι εδώ
όλοι φρερά στον άνεμο
μ’ άγνωστο προορισμό.
Κάποιοι πιάσαν την καλή
άλλοι νεκροί στη φυλακή
άλλες κάναν μαγαζί
το δικό τους το κορμί
Φίλοι παλιοί έχουν χαθεί
όλοι ψάχνουν το χαρτί
απλά χάνουνε το νόημα
κι η ψυχή θα νοσταλγεί