Ήρθε ο Κολόμβος
από τις Ινδίες
με παπαγάλους
και δέκα αγρίους
στολιμένους με φτερά
απείρου κάλλους
Και με πλουμίδια
όπως τα συνηθίζουν
στα υπερπόντια εδάφη
μα το χρυσάφι μια σταλιά
Για δες ωστόσο υποδοχή
μπαίνοντας στην Καστίλλη
με στόμα μένουν ανοιχτό
εχθροί μαζί και φίλοι
Να ξαναπάει φωνάζουνε
να δώσει κι άλλη μάχη
κι όποιος δεν το πιστεύει
κακό ψόφο να `χει
Όσοι παλιά τον κοροϊδεύουν
τώρα τον παινεύουν
κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά
τώρα του προξενεύουν
ή και γυναίκες παντρεμένες
αν το προτιμά
ναύαρχος έγινε με απόφαση
του βασιλιά
Δόξα δόξα
δόξα δόξα
Στο χρόνο απάνω στις Αντίλλες
διπλαρώνει κάβους
παρδαλούς σαν πεταλούδες
παίρνει καραβιές τους σκλάβους
κοκκινόκωλες μαϊμούδες
δεν είναι η ντροπή που βάφει
μα το χρυσάφι
μια σταλιά
Πώς τους κάνει και θαυμάζουν
σαν αρχίσει να μιλά
άσχετο αν κάποιος
χασμουριέται στα κρυφά
να σαλπάρει λεν με επιμονή
οι πεισματάρηδες
που του `μειναν πιστοί
Όσοι παλιά τον λιβανίζαν
τώρα κάνουν κράτει
Για πε μου, η ανακάλυψη
σου γιόμισε το μάτι;
Του φωνάζουν κάτι ζήτω
αλλά με μισή καρδιά
ναύαρχος έμεινε από φταίξιμο
του βασιλιά
Δόξα δόξα
δόξα δόξα
Ο Κολόμβος στις Αντίλλες πάει
για τρίτη φορά
αλυσοδεμένος πίσω σαν ληστής
ξαναγυρνά
και για κοίτα που τ’ αμπάρια
ξεχειλάν από χρυσάφι
μα το χρυσάφι
είναι του βασιλιά
Άπο δίκη τον περνάνε
δίχως ζήλο και βιασύνη
η καλή μας Ισαβέλλα
ξέρει από ελεημοσύνη
Το βασιλικό κελάρι
ο Κολόμβος το εφοδιάζει
αλλά η ευγνωμοσύνη
στα παλάτια δε συχνάζει
Όσοι πριν τον κοροϊδεύαν
τώρα πια τον σκυλοβρίζουν
κάθαρμα τον ανεβάζουν
και τομάρι τον βαφτίζουν
και κατάσκοπο και κλέφτη
και Αντίχριστο αποπάνω
του ξηλώσαν τα γαλόνια
ναύαρχος δεν είναι πια