Συννεφιασμένη η καρδιά
κι ας είναι έξω καλοκαίρι
ο ήλιος φέρνει παγωνιά
κι η απουσία σου μαχαίρι
τώρα κατάλαβα πολλά
τώρα λοιπόν που σ’έχω χάσει
κι είναι η πρώτη μου φορά
που όλο τον κόσμο έχω χάσει
Μα έτσι αισθάνομαι για σένα
αφού δεν είσαι πια εδώ
και η ζωή μου ένα κέρμα
που στο συρτάρι το πετώ
Και σε χρειάζομαι στ’αλήθεια
και δεν τρομάζω να στο πω
έτσι αισθάνομαι αφού ακόμα σ’ αγαπώ...
Τοπίο γκρίζο και βαρύ
και της ψυχής μου η κουρτίνα
με κλείνει μέσα στη σιωπή
και με αφήνει στη ρουτίνα
στα αποτσίγαρα μετρώ
όλες τις ώρες που μου λείπεις
με τίποτα δε σε ξεχνώ
κι ας είμαι πρόσωπο της λύπης
Μα έτσι αισθάνομαι για σένα
αφού δεν είσαι πια εδώ
και η ζωή μου ένα κέρμα
που στο συρτάρι το πετώ
Και σε χρειάζομαι στ’αλήθεια
και δεν τρομάζω να στο πω
έτσι αισθάνομαι αφού ακόμα σ’ αγαπώ...