Adını memlekette sık duyuyorum büyüyor harhal şöhretin
Seni insanlığa ben yaymadım şarkılar öğretir
Sen varken hayalini kurduğumuz evin tavanı
Rutubetli kapısı çürük kendi komple köhnedir şuan
Ve bide kanlı bir duvak
İçimi yansıtır duam yerime çatlıyor duvar
Hüzünlü onca yolcu var düzülmüş farklı duygular
Beni kurtar gülüm yaşattığın o kahpe korkudan
Söyle bir insan nasıl ölür sevdiği yar elinden
Günahlarından arın tanrıya biad edip gel
Geçen gece balayına giderken sen ve o
İğrenç bi ses geliyodu saatlerce aşığının bağ evinden
(lannnnn) Düzüşmüssün o itle
Kanlı çarçafın duruyo hala bahsettiğin o muhitte
Dönmek istiyosan yeniden duygularını filizle önce
Rahminden kuyruklu beyaz yapışkanı temizle
Nakarat:
Dur sen kimsin niçin ne şartı
Yolunu verdik ben ve dostlarım eee hadi geç artık
Bu gece hangi odaya düştü pembe eşarbın
Şu an sabitim ve canım 3. kez deşarjım
Bende söz ağızdan bir kez çıksa o anda senet olur
Anne yanlız bırak beni şu an düşünmem gerek onu
Gene aynı numara arıyor sen kovuldun dimi ondan
Artık aldanmam gözyaşına hemen kapat şu telefonu
Bebeğim hapishane evim ışıksız odam da hücrem
Yine sırılsıklam aşık yine senle doluyo hücrem
Niye yalan doluyo hücren onla zor geliyor öpüşmen
Gene yalvarıyorum tanrıya bugün ne olur güç ver
Acaba hangi erkek kaldıracak başından saf tülü
Ben hep kapatıp açmadığın boş duran bi ampulüm
Ve ah gülüm o çocuk zaten korkak hah bide
Etrafa nasıl güvenip diyosun sevdiğim herkülüm
Ses çıkarma şu an kağıda seni anlatıyorum
Kuzum parlıyorum gerginim kin damlatıyorum
Kan basıncım artıyor düşünmekten oynatıyorum
Acaba seni o it her gece kaç posta hoplatıyodur