Τις κρύες νύχτες στη σιωπή σιγά γελούσες
μ’έπαιρνες πάντα αγκαλιά και μου μιλούσες
κι όταν τραγούδια μου’λεγες για να σωπάσω
πάλευα μόνος μου τα λόγια σου να πιάσω
Όνειρα μπλε πάντα φορούσες σε θυμάμαι
και στη σκιά μαύρα φαντάζαν τα μαλλιά σου
πώς των ματιών τα χρώματα τώρα σβηστήκαν
πώς από πάνω σου έβγαλες τα μπλε τα όνειρά σου
Προσποιητά χαροπαλεύαν τα νερά
έτσι αδύναμη φαινόσουν και μονάχη
πώς ο αέρας σαν τρελός στο πέρασμά του
πώς τόσο σάλεψε και διέλυσαν οι βράχοι
Όνειρα μπλε πάντα φορούσες σε θυμάμαι
και στη σκιά μαύρα φαντάζαν τα μαλλιά σου
πώς των ματιών τα χρώματα τώρα σβηστήκαν
πώς από πάνω σου έβγαλες τα μπλε τα όνειρά σου