Με τη καρδιά βαριά
και του πιοτού τη ζάλη
ξεκίνησα να `ρθώ
να σ’ ανταμώσω πάλι
Τα σφάλματα τα πλήρωσα
η τιμωρία φτάνει
συγχώρα με παράβλεψε
τα λάθη που `χω κάνει
Γυρίζω σαν τρελός
κι ο ύπνος δε με πιάνει
και δεν μπορώ να βρω
της λησμονιάς βοτάνι
Χωρίσαμε και νόμιζα
θα βρω γυναίκα άλλη
που νά `χει τα χαρίσματα
και τα δικά σου κάλλη
Με τον εγωισμό
ο έρωτας πεθαίνει
θα κάνω την αρχή
πριν γίνουμε δυο ξένοι
Ξανάνοιξε τη πόρτα σου
να μπω σαν πρώτα πάλι
και δε θα σ’ αποχωριστώ
ως τη ζωή την άλλη