Είμαι ομίχλη βραδινή
ένα στοιχειό πάνω απ'την πόλη
βγάζω παράξενους ατμούς
θολώνουν όλοι οι δρόμοι
Κρατώ στα χέρια μου σφιχτά
ένα ηλεκτρικό πριόνι
και τεμαχίζω την σιωπή
που γύρω μου όλο μεγαλώνει
Σε ποιο νησί του Παραδείσου
κοιμάται ήρεμα η ψυχή σου
ψάχνω μήνες να το βρω…
Είμαι μια ψεύτικη ηδονή
ένα άσχημο παγώνι
τραυλίζω μια άγρια προσευχή
μέσα σε ένα παλιό βαγόνι
Ένα σαξόφωνο βραχνό
τα αυτιά μου έχει τρυπήσει
Και μου παίζει ένα σκοπό
πως θα ξαναγυρίσει
Σε ποιο υπόγειο της Αβύσσου
έχουνε θάψει το φιλί σου
ψάχνω μήνες να το βρω...