Στέγνωσαν τα δάκρυα του χειμώνα,
στο πρόσωπο σου μια άνοιξη πενθεί
και αυτή η ανέχεια σαν γριά λεχώνα
γεννάει κάθε ώρα και από μια πληγή.
Μα μέσα στο ανεκπλήρωτο όνειρο σου
υπάρχει πάντα ένα μικρό παιδί
να ζωγραφίζει ήλιους, καραβάκια,
σπιτάκια με μια κόκκινη σκεπή.
Στο παράθυρο σου μια λιακάδα
να σου λέει την ποιο όμορφη καντάδα.
Αερόστατα στον ουρανό
χορεύουν στον Αυγερινό,
όλα είναι γύρω γιορτινά
απ΄τα πολλά βεγγαλικά,
τα σύννεφα άρπαξαν φωτιά.
Πέρασε ένα άδειο καλοκαίρι
μα η ελπίδα ακόμα αιμορραγεί
σε αυτές τις άγριες μπόρες του Σεπτέμβρη
σακατεμένη σε ακολουθεί.
Μα μέσα από την άγονη ζωή σου
θα ξεπηδήσει μια δροσοσταλιά,
θ'ανθίσουν τριαντάφυλλα στη λάσπη
και ο έρωτας θα σου χαμογελά.
Στην αυλή σου ήρθαν χελιδόνια
να λιώσουν της ψυχής σου όλα τα χιόνια.
Αερόστατα στον ουρανό
χορεύουν στον Αυγερινό,
όλα είναι γύρω γιορτινά
απ΄τα πολλά βεγγαλικά,
τα σύννεφα άρπαξαν φωτιά.