Στο Μεταξουργείο
σβήσανε τα φώτα
έπεσε σκοτάδι κι εγώ κρύωνα
Και το κλάμα αρχίσαν
μες στα συνεργεία
τα σιδεροπρίονα
Κι όλα ξεχασμένα
παραπεταμένα
τ’ άφησες κι εχτές
Κι έγινε η Ελλάδα
όπως του Σπαθάρη
ο παλιομπερντές
Τώρα το φεγγάρι
σαν τον σκουπιδιάρη
σάρωσε αγάπες κι αμαρτήματα
Κι ο βραχνάς κουρνιάζει
σαν το νυχτοπούλι
μες στα παραπήγματα