Μια χαραυγή συννεφιασμένη
Με καρδιά φουρτουνιασμένη
Κίνησα να’ρθώ
Μπαίνω μες στο σπίτι βράδυ
Βλέπω γύρω μου σκοτάδι
Όλα ρημαδιό
Να ξαποστάσω στους δικούς μου
Είχα ελπίδες
Μα βρήκα μόνο νυχτιά
Και νυχτερίδες
Στη μαύρη ορφάνια που αντικρίζω
Και πικρό το κλάμα αρχίζω
Μες στην ερημιά
Λείπαν τα γλυκιά τα βράδια
Της μανούλα μου τα χάδια
Και η αγκαλιά
Μια βραδιά σκοτεινιασμένη
Θλιβερή καταραμένη
Η μοίρα η σκληρή
Μ’έφερε να βρω μπροστά μου
Την μεγάλη συμφορά μου
Την καταστροφή