Στους κήπους της Καισαριανής
σ’ έβγαζα για σεργιάνι,
όμως μας χώρισ’ η ζωή
νύχτα στου Μακρυγιάννη.
Σε μια αίθουσα σκοτεινή
φοιτητές δικάζουν.
Την πατρίδα μου κλαίω εγώ *
Ωωω!!
Στα πεζοδρόμια περνά
κόσμος και μας κοιτάζει,
μια φυλακή ο τόπος μας
και μας καταδικάζει.
*) "Εγώ" γράφει το ένθετο με τους στίχους.
Αντίθετα, σύμφωνα με το βιβλίο "Τα σπίτια
είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες" η
λέξη είναι "εδώ".