Εγώ είμαι προσφυγάκι
σας το λέω.
Την πατρίδα μου θυμάμαι
κι ολο κλαίω.
Πότε φτώχεια, πότε πλούτη,
έμαθα και παίζω ούτι, στο καφέ αμάν,
ωχ κι αμάν αμάν.
Σαν ακούω σαντουράκι
μερακλώνω.
Την πατρίδα μου θυμάμαι
κι ολο λιώνω.
Πότε φτώχεια, πότε πλούτη,
έμαθα και παίζω ούτι, στο καφέ αμάν,
ωχ κι αμάν αμάν.
Πότε φτώχεια, πότε πλούτη,
έμαθα και παίζω ούτι, στο καφέ αμάν,
ωχ κι αμάν αμάν.