Μέχρι εχθές το στόμα σου έσταζε σ’ αγαπώ
και σήμερα όσα ζήσαμε τα σβήνεις στο λεπτό
μια λέξη ήτανε μου λες όλα ανήκουνε στο χθες
μια λέξη που συχνά τη λες και δε σε νοιάζει
Κι εγώ να βρίζω τον καιρό που γεννήθηκα να ζω
να ψάχνω λέξεις να σου πω πως σ’αγαπάω
για σένα να’ναι τόσο απλά να το πετάς το σ’ αγαπώ
όπως μια πέτρα στο κενό και να πονάω
Ξαφνικά απ’το τίποτα μιλάς για χωρισμό
και λέξεις σαν το σ’ αγαπώ τις ρίχνεις στο κενό
μια λέξη τόσο ιερή τη σβήνεις σαν ένα κερί
μια λέξη που δεν έμαθες το τι σημαίνει