Λέω για αυλές και για μπαλκόνια
για σοκάκια και για αλώνια
για ανώγεια και κατώγεια
για μαγκίτες και λαμόγια.
Για ξεκούρδιστα ρολόγια
και για ωραία κομπολόγια
για βιλίτσες με πισίνες και βιλάρες με ψιψίνες.
Λεω για γαυράκι μαρινάτο
και για χοιρινό ξυδάτο
για αυτοκίνητο μοδάτο
και της μοίρας μου τον πάτο.
Για την κλιμακτήριο
πριν του γάμου το μυστήριο
για μικρά και για μεγάλα για γιαούρτι δίχως γάλα.
Λέω να κυνηγήσω τη σκιά μου
που όλο φεύγει μακριά μου
να αρματώσω και καράβι
να πάω μια βόλτα ως τον Άδη.
Λέω, για κυνηγούς και για θηράματα
για μαλακίες και θαύματα
για ευλογίες και κατάρες
για λιακάδες και αντάρες.
Για το Τσικ Kορια
και τη Ρία Κούρτη
και για το χυλό
και για το γιαούρτι.
Λέω για την Καλαμάτα
και για τη Μάτα Χαρι
Για μια φούντα στο γοβάκι
όλη η δόξα όλη η χάρη.
Για το Κόρου το βιολί
και του Μάρκου το μπουζούκι
για του Χεντριξ την κιθάρα
και του Τζακερ το τσαμπούκι.
Για τους ξένους που αγάπησαν την Ελλάδα
για τους ντόπιους που αρμέξαν τη γελάδα
για δικαστές που άδικα δικάσανε
για ψηφοφόρους που στ’ αρχίδια τους τους γράψανε.
Για της Ελπίδας τους εμπόρους
και για τους άδηλους τους πόρους
για τους αιώνια ξεχασμένους
και για τους μόνιμα χαμένους.
Λέω, για τους «τέλειους» τους νόμους
δίχως ρουφιάνους κι αστυνόμους
γιατί σκληρά και μαλακά
Δεν είναι ίδια τελικά
και ας λέγονται ναρκωτικά.
Λέω για μοναχούς και για μονάχους
και για αιώνιους μονομάχους
για της κατάστασης τη ζάλη
και για το μαύρο μας το χάλι.
Ν’ ακυρώσω όλα τα γκολ
τα μυαλά μας σ’ ένα μπολ
με κρεμμύδι και λαδάκι
να τα κάνω σαγανάκι.
Λέω, πως φταίει που ήταν γκέι
ή μήπως φταίνε πάλι οι Εβραίοι;
με ωμέγα κεφαλαίο λέω
πως για όλα εγώ φταίω.