Του φεγγαριού το ασήμι
πάνω στο καλντερίμι
απλώθηκε
κι η Άννα το αγρίμι
στου Φώτη το ταξίμι
σηκώθηκε.
Να βγει και να χορέψει
τους άντρες να μαγέψει
μεσ’ τη γιορτή.
Και την καρδιά του Φώτη
θα τηνε κάψει πρώτη
σαν το χαρτί.
Αν έκλαψε η Σαλώμη
στου πάθους τη συγγνώμη
θα λυτρωθεί
μα το βαρύ της στέμμα
ρουμπίνι με το αίμα
θα μπερδευτεί.