Bir ciğerim ağlamaktan paramparça,
Bir öteki hunhurca öksürmekten.
Yurdumda sensizlik hüküm sürmekte.
Yüzümün karasına dönsün tüm renkler.
Azad oldun benden, gittin uzağıma…
Gittin güneş doğmaz oldu, hüzünde buzağılar.
Gittin karacaoğlan sütten kesildi.
Ben acılarla hiç bu kadar güçlenmemiştim!
Öldürmeyen acı olgunlaştırır…
Olgunlaştık diye mi böyle yorgun aşkımız?
Dünyan başına yıkılır;
Can ciğer dediklerin tümüyle soysuzlaştımı.
Güvendim sadece ya, yoktu bir nedeni.
O gemi çoktan kalktı limandan, binemedim…
Eşin, dostun düşmana dönüşeceğini bilemediğimden,
Kılıçlarımı bilemedim ben!
Ölümden kaçarken sana sığınmışım…
Gönlüm gaflet uykusunda mışıl mışıl.
Allah rahatlığımı dizlerinde versin.
Sana ait olmayan tüm hislerim gebersin!
Seni sevmek benim hakkım!
Ben aşkın adamı;
Ben Yunus'un, ben Fuzuli'nin veliahtı.
Kim bilir yokluğumda kaç limana demir attın?
Sıfırdayım ne eksim var ne bir artım.
Yaşıyorum… ancak niye?
Kalmamış hiç yüreğimde hakkaniyet.
Gidiyorsun hatta yine…
Sen; yazın havlum, kış gününde battaniyem.
Hiç insan sevebilir mi ayak üstü?
İlham vermiyor diye ben geçenlerde aya küstüm.
Güneşe de, barşımam…
Şu neşeme karışma!
Kaybettim yüzümdeki nuru da…
Bir dünyalık uğruna…
Huduttan pis kokular geliyor burnuma,
Sanırım cesedini kalbimin açıklarında buldular.
Yazdım…
Elimde çare yoktu sade yazdım.
Çaresizliğime şahit oldu kâinat.
Bu terk edilmiş diyarda ben sahi onsuz ne yapacağım?
Sonsuzluğa bağırıyordum adeta…
Etraf sakindi, duyan da yoktu.
Ölüyordum, uykundan uyanmıyordun.
Seni dilemiştim, içimde bu yangın oldu.
Güller iş işten geçmeden, solmadan sulanmıyordu.
İnsan da aynı misal…
Yıllar boyu yaşarken değil, öldüğünde değerlenir.
Yıllar önce öldürdüğünü hatırlatırım,
Hala değersiz olarak görüyorsan eğer beni.
Yâr, yüreğim tepetaklak.
İçimdeki yangının büyüklüğünü sen hesapla.
Mümkün mü alevler ortasında nefes almak?
Yanmaktan korkuyorsan içimdeki eve saklan!
Ateşine meftun bir gönül bende ki.
İstemiyorsan hay hay; görünmem, peki!
Zulüm görmüş bir ülkeyim sömürgendeki.
Her insan çift yaratılır ama ölürken tekiz…
Yıldızlarla seni andık az evvel.
Vuslat kokuyor tüm şiirler ve gazeller…
İçinde sen yoksan; dünyadan haz etmem.
Bu gecelik gel rüyama, naz etme!
Razıyım… İstersen kabusum ol.
Şerefim, haysiyetim, namusum o.
Aşk silahsa ben de namlusu yok.
Vuruldum, her hücrem kan kusuyor!
Neyin nesi bu ayrılık?
Ayrılık deyip geçme, o bile Rabbimin bir hayrıdır.
Çünkü; O bir kulunu sevdi mi,
Dünyaya küstürür ve unutturur kendisinden gayrını…