Μέσα στο κρύο στη βροχή γυρνάς κι αναστενάζεις.
Πίνεις το δάκρυ για κρασί και μεθάς,
στιγμή δεν ησυχάζεις μες στην παγωνιά.
Μα ποιος να είναι ο πόνος σου ποιο να `ν’ το μυστικό σου;
Μήπως στα ξένα έχασες και συ
τον άνθρωπό σου και γι’ αυτό πονάς;
Μήπως η μοίρα σ’ έριξε μακριά απ’ τους δικούς σου
ή άλλος πόνος πιο βαρύς
σου τυραννά το νου σου μες στην παγωνιά;