Στη Λάρισα στον ποταμό
δυο μάτια μ’ άναψαν καημό
μάτια ολόγλυκα και μαυρα
Λαρσινή μ’ άναψαν λαύρα.
Τα μάτια σου δεν τα ξεχνώ
μ’ έχουν σκλαβώσει και πονώ
Λαρσινή γλυκιά κυρά μου
πήρες σκλάβα την καρδιά μου.
Στη Λάρισα πώς να σ’ το πω
μια μαυρομάτα εγώ αγαπώ
Λαρσινή που `σαι όλο νάζι
στην καρδιά μου έχω μαράζι.
Σκέπτομαι και σε λαχταρώ
και πάλι θα `ρθω να σε βρω
μ’ έχει δέσει η ομορφιά σου
Λαρσινή σκλάβο κοντά σου.