Τι σε βασανίζει, πες μου, τι κρυφός καημός,
τι σε τυραννάει κι είσαι τοσο σκεφτικός;
Μήπως έρωτα το λένε, μήπως χωρισμό;
Και τα δυο σου μάτια κλαίνε δίχως τελειωμό.
Γλέντα απόψε τον καημό σου,
γέλα και στον διπλανό σου,
χόρεψε μαζί μας μέχρι το πρωί.
Ρίξ’ τα ντέρτια όλα έξω,
πες τι θέλεις να σου παίξω,
είναι ψεύτικη και σκάρτη η ζωή.
Τι μεγάλο πόνο κρύβεις μέσα στην καρδιά
κι έχεις σκύψει στο ποτήρι για παρηγοριά;
Μήπως έρωτα το λένε, μήπως χωρισμό;
Και τα δυο σου μάτια κλαίνε δίχως τελειωμό.