Τα βήματά μου είναι βαριά ψάχνω την άκρη
ψάχνω τον πόνο μου γιάτι έχασα το δάκρυ μου
θέλω να φτύσω, τοίχους για να γκρεμίσω
και ό,τι κάποτε ήτανε δικό μου θέλω πίσω
θέλω πίσω τα τσακάλια απ'το σχολείο
να γράψω θέλω τους πρώτους στίχους μου στο θρανίο
ένα τσιγάρο πρωινό και μια μπάλα
ήμουν καλό παιδί, μα όχι παιδί σαν τ'άλλα
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
τον Γιώργο, τον Σπύρο και απ'την Αγγλία έναν αδερφό μου
δύο κασσέτες και το walkman το παλιό μου
και μία ξήγα καλή απ'τον κολλητό μου
θέλω να πάρω πίσω τις παλιές μου μέρες
καυτά Σαββατοκύριακα και ασπρόμαυρες Δευτέρες
θέλω να πάρω πίσω τις παλιές μου νύχτες
νύχτες που αυτοκτονούσαμε από τους λεπτοδείκτες
θέλω να πάρω πίσω το χαμένο χρόνο
θέλω μία ανάσα να πάρω τίγκα οξυγόνο
θέλω να πάρω πίσω όσα ήτανε δικά μου
πουτάνες, φέρτε μου πίσω όλα τα λεφτά μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω πίσω, κάθε φίλο μου κάθε αδερφό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω πίσω, το χώμα, τη γη, τον ουρανό μου
θέλω να ακούσω πάλι τη φωνή του κόσμου
τις πέντε συμβουλές που μου είχε δώσει ο αδερφός μου
θέλω να θυμηθώ και εκείνο το βιβλίο
που ο έρωτας τους πιάνει και αυτοκτονούν και οι δύο
θέλω να αράξω πάλι στο παλιό μου σπίτι
Παλαιάς Καβάλας κάτι, Άγιος Σπυρίδωνας στο City
ένα crosse του δάσκαλού μου μες στη μυτή
και μια πουτάνα ενός κερατά ασφαλίτη
θέλω να πάρω πίσω το παλιό μου αμάξι
ένα mazda μαύρο 323 που το'χα κάψει
θέλω να δω ξανά τον πιο καλό μου δίσκο
θυμάμαι ποιον, λέγεται "ΜΗΧΑΝΕΣ", μα δεν τον βρίσκω
θέλω να περιμένω πάλι έξω από το AN
θέλω να είμαι από κάτω, θέλω να ξαναγίνω fan
και αν ήξερα από την αρχή τι παίζει ρε man
θα τους έγραφα στα αρχίδια μου, θ'άκουγα μόνο punk
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω πίσω, κάθε φίλο μου κάθε αδερφό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω να πάρω πίσω ό,τι ήτανε δικό μου
θέλω πίσω, το χώμα, τη γη, τον ουρανό μου
Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 156.
Που και που, κάτι προσπαθεί να αναβλήσει από τις αναμνήσεις.
Ψίθυροι ακούγονται αλλά όχι σε σκοτεινές γωνίες και στενά.
Πίσω από τα κάγκελα στις αγορές του κόσμου, υπάρχουν ομάδες που δεν κινούνται με σκοπό.
Κινούνται με λόγο.
Πόσες φορές προσπάθησα να δω πίσω από τη μάσκα σου; Και εσύ βιαζόσουν...