Πάνω σε μνήμα φτωχικό
μια μαυροφόρα κλαίει μόνη,
κλαίει θρηνεί σπαρακτικά
και τα μαλλιά της ξεριζώνει.
Δεν είναι μάνα στοργική
που 'ρθε να κλάψει κάποιο γιο της
είναι γυναίκα π' αγαπά
κι ο Χάρος πήρε τον καλό της.
Χάρε το θάνατο ζητώ
δεν τον αντέχω τον καημό μου
θέλω στο μνήμα το βαθύ
ν' αγκαλιαστώ με τον καλό μου.