Μ’ έχεις κλεισμένη μέρα νύχτα μες το σπίτι
και δε με βγάζεις λίγο έξω να χαρώ
λες και εγκλημάτησα και είμαι δικασμένη Ι
και περιμένω αμνηστία για να βγω
Πες μου τι σου φταιξα και μ’ έχεις τιμωρήσει
κι όλο μου φέρνεσαι σκληρά και μ’ απειλείς
μα το κατάλαβες πως σου `χω αδυναμία Ι
μ’ αυτά που κάνεις όμως θα τα πληρωθείς
Μην το νομίζεις πως θα μ’ έχεις σκλαβωμένη
και σαν πουλάκι στο κλουβί πάντα να ζω
η ώρα ζύγωσε θ’ ανοίξουν τα φτερά μου Ι
και από τα χέρια σου θα φύγω να σωθώ