Εδώ με πρωτογνώρισες
μικρό κοπελουδάκι
όταν πηγαίναμε αγκαλιά
στον Άγιο Νικολάκη.
Θέλω να πάμε Μύκονο
κι Άνω Μερά ένα βράδυ
σαν τότε που βρισκόμαστε
σαν έπεφτε σκοτάδι.
Στο στενό του Ματογιάννη
με επήγαινες σεργιάνι
με κοιτούσες μες στα μάτια
και γινόμουνα κομμάτια.
Θέλω να πάμε Μύκονο
κι Άνω Μερά ένα βράδυ
σαν τότε που βρισκόμαστε
σαν έπεφτε σκοτάδι.
Με τσαμπούνες και ντουμπάκια
στης Μυκόνου τα σοκάκια
στου Αιγαίου τον αέρα
η Μυκονιάτικη βεγγέρα
Θέλω να πάμε Μύκονο
κι Άνω Μερά ένα βράδυ
σαν τότε που βρισκόμαστε
σαν έπεφτε σκοτάδι.
Του Μυκονιάτη είναι η ψυχή
γεμάτη αναμνήσεις
δεν φτάνουν εκατό ζωές
για λίγο να τη ζήσεις.
Θέλω να πάμε Μύκονο
κι Άνω Μερά ένα βράδυ
σαν τότε που βρισκόμαστε
σαν έπεφτε σκοτάδι.