Πώς με μεθάει η θάλασσα
σαν γίνομαι δικός της
μες στο βυθό της χάνομαι
μες στο παράπονό της.
Παραπονιάρα θάλασσα μου
γίναν αφρός τα όνειρά μου
παραπονιάρα κι η καρδιά μου
θάλασσά μου.
Πώς με μεθάει η θάλασσα
σαν βλέπω τα δελφίνια
μοιάζουν πουλιά ανέμελα
και μένα τρώει η ζήλια.
Παραπονιάρα θάλασσα μου
γίναν αφρός τα όνειρά μου
παραπονιάρα κι η καρδιά μου
θάλασσά μου.