Ώρες που δε με βλέπουνε...
περνώ από το στενό σου...
κι αφήνω τριανντάφυλλα...
εις το παράθυρό σου...
Δεν είμαι ασχημοκόπελο...
μα μήδε κι αγγελούδι...
όπως κι αν είμαι αγάπα με...
της γειτονιάς λουλούδι...
Δυο τρόποι μόνο υπάρχουνε ...
να γιάνει η πληγή μου...
ή να ποθάνω να χαθώ...
ή να γενείς δική μου...
Γυναίκα ακριβοθώρητη...
κόρη παιχνιδομάτα...
βάστα με για να μην χαθώ..
τσης αγάπης σου τη στράτα...
Τίποτα δε μετάνιωσα...
σ’ ό,τι `χω καμωμένο...
μονάχα στην αγάπη σου...
που χάνω κι επιμένω...
Τι σου `φταιξα και μ’ έβαλες...
τσης αγάπης σου τον πόνο...
και δα δε θες να με θωρείς...
και μέρα νύχτα λιώνω....