Τόσα βάσανα που τράβηξα για σένα,
αν μπορούσες μια στιγμή να τα σκεφτείς,
δεν θα ήθελες να φύγεις από μένα,
δεν θα ήθελες ποτέ να μ’ αρνηθείς.
Μ' έκαψες, μ' έκαψες, μ' έκαψες, μ' έκαψες
και σαν σκουπίδι τώρα πια με πέταξες.
Στο φτωχό το μονοπάτι της ζωής μου
μια κατάρα, μια οργή είσαι κι εσύ,
ήρθες κι έσταξες φαρμάκι στην ψυχή μου
και μ' αφήνεις να πονώ, βασανιστή.
Μ' έκαψες, μ' έκαψες, μ' έκαψες, μ' έκαψες
και σαν σκουπίδι τώρα πια με πέταξες.
Η κατάρα η βαριά που σου 'χω δώσει,
θα 'ρθει μέρα που θα πέσει σαν φωτιά,
την αχάριστη ψυχή σου να πληγώσει
και να κάψει τη σκληρή σου την καρδιά.
Μ' έκαψες, μ' έκαψες, μ' έκαψες, μ' έκαψες
και σαν σκουπίδι τώρα πια με πέταξες.
Απόψε φεύγει μια ψυχή και μια ζωή θα σβήσει
και το φτωχό σπιτάκι μας, μανούλα μου, θα κλείσει.
Μ' έκαψες, μ' έκαψες, μ' έκαψες, μ' έκαψες
και σαν σκουπίδι τώρα πια με πέταξες.