Απόκληρος σ’ αυτή την κοινωνία
γυρίζω σαν τα έρημα πουλιά.
Τη μέρα στη σκληρή παρανομία,
τη νύχτα στα υπόγεια καπηλειά.
Ένας απόκληρος, ένας ξεριζωμένος,
απ’ το Θεό κι απ’ τους ανθρώπους ξεγραμμένος.
Τη μαύρη μου κατάντια όποιος ξέρει
στη μάνα μου ποτέ να μην τo πει.
Αν μάθει ότι είμαι ένα κουρέλι,
η δόλια θα πεθάνει από ντροπή.
Ένας απόκληρος, ένας ξεριζωμένος,
απ’ το Θεό κι απ’ τους ανθρώπους ξεγραμμένος.
Πιο μαύρο κι απ’ τη μαύρη τη ζωή μου
το τέλος μου θα είναι στη ζωή.
Θα βρούνε πεταμένο το κορμί μου
μαζί με τα σκουπίδια ένα πρωί.
Ένας απόκληρος, ένας ξεριζωμένος,
απ’ το Θεό κι απ’ τους ανθρώπους ξεγραμμένος.