Ανάθεμά σε ξενιτιά
καταραμένη να `σαι
μας παίρνεις τους λεβέντες μας
μανούλες δεν λυπάσαι
Είναι φριχτό στον άνθρωπο
να `ναι ξενιτεμένος
μακριά από κείνους π’ αγαπά
μέσα στους ξένους ξένος
Κλαιν οι μανούλες μοναχές
που λείπουν τα παιδιά τους
την Παναγιά παρακαλούν
αχ να `ρθουν ξανά κοντά τους
Είναι φριχτό στον άνθρωπο
να `ναι ξενιτεμένος
μακριά από κείνους π’ αγαπά
μέσα στους ξένους ξένος