Αναστενάζω βγαίνει φωτιά
κλαίω ραγίζουν τα βουνά
από τα βάσανα μου τα βαριά
κι ο ουρανός αστράφτει και βροντά
Άκου θλιμμένε ουρανέ
τον αναστεναγμό μου
δώσ’ μου κουράγιο στην καρδιά, αααααχ
ν’ αντέξω στον καημό μου
Της μοίρας μου κατάδικος
τραβώ τον δρόμο μου σκυφτός
Μοίρα σκληρή μη με χτυπάς
απάνω στην πληγή μου
άσε με λίγο να χαρώ, αααααχ
στη μαύρη τη ζωή μου