Είχα πολλά να ζήσω που δεν έζησα
είδα τον ουρανό να μ’ αποφεύγει
νύχτες και μέρες σ’ ένα καταφύγιο
με τη σιωπή εμένα να διαλέγει
χώρεσα στην ψυχή μου που χανότανε
έμαθα τι θα πει απελπισία
τίποτα το σπουδαίο δε γινότανε
λες κι ήμουν κάτι δίχως σημασία.
Εδώ και δυο νύχτες όλα άλλαξαν
να ζήσω θέλω τώρα και φοβάμαι
τα χρόνια που περάσαν, βλέπεις, χάραξαν
τη λέξη μοναξιά να τη θυμάμαι,
εδώ και δυο νύχτες όλα άλλαξαν
ακούω την καρδιά και το κορμί μου
τα χρόνια που περάσαν, όμως, χάραξαν
το θάνατο επάνω στην ψυχή μου,
εδώ και δυο νύχτες όλα άλλαξαν.
Είχα πολλά να ζήσω που δεν έζησα
άλλαξα διαδρομές και παραστάσεις
όμως παντού τα ίδια πάντα έβρισκα
μια μοναξιά με πόνο κι αποστάσεις
χώρεσα στην ψυχή μου που χανότανε
έμαθα τι θα πει απελπισία
τίποτα το σπουδαίο δε γινότανε
λες και ήμουν κάτι δίχως σημασία.
Εδώ και δυο νύχτες όλα άλλαξαν
να ζήσω θέλω τώρα και φοβάμαι
τα χρόνια που περάσαν, βλέπεις, χάραξαν
τη λέξη μοναξιά να τη θυμάμαι,
εδώ και δυο νύχτες όλα άλλαξαν
ακούω την καρδιά και το κορμί μου
τα χρόνια που περάσαν, όμως, χάραξαν
το θάνατο επάνω στην ψυχή μου,
εδώ και δυο νύχτες όλα άλλαξαν,
να ζήσω θέλω τώρα και φοβάμαι
τα χρόνια που περάσαν, βλέπεις, χάραξαν
τη λέξη μοναξιά να τη θυμάμαι,
εδώ και δυο νύχτες όλα άλλαξαν.