Τα τραγούδια τ’ αγιασμένα
τα έχουν άνθρωποι γραμμένα
που μιλούσαν μονάχα με τη σιωπή
κι είχαν φίλους τους αγγέλους
σαν αγάπες κάποιου τέλους
όταν όλα είχαν μια ανατροπή
Τα τραγούδια τ’ αγιασμένα
Σαν φιλία είναι καρφωμένα
Στον αέρα, όπως τ’ άστρα που κοιτάς
Χτίστηκαν κι αυτά με λάσπες
Με τις έχθρες και μ’ αγάπες
Και με πείσματα που χρόνια μου κρατάς
Μόνο τα μαργαριτάρια
Δεν αφήνουνε σημάδια
Όταν μείνουνε καιρό σ’ ένα λαιμό
Και γι’ αυτό κι εγώ σφυρίζω
Τους σκοπούς που αιχμαλωτίζω
Για ν’ ακούς τραγούδια δίχως σπαραγμό
Τα τραγούδια τ’ αγιασμένα
Σαν φιλιά είναι καρφωμένα
Στον αέρα, όπως τ’ άστρα που κοιτάς
Χτίστηκαν κι αυτά με λάσπες
Με τις έχθρες και μ’ αγάπες
Και με πείσματα που χρόνια μου κρατάς
Τα τραγούδια τ’ αγιασμένα
Τα έχουν άνθρωποι γραμμένα
που μιλούσαν μονάχα με τη σιωπή
κι είχαν φίλους τους αγγέλους
σαν αγάπες κάποιου τέλους
όταν όλα είχαν μια ανατροπή