Πες μου στο κορμί μου πώς αφήνεις
το σημάδι του σκορπιού
και τις νύχτες πώς με δένεις
μέσα στη φλόγα του φιλιού.
Πώς ζητάς να με διαλύσεις
στο βυθό της λογικής σου
εκτονώνεις σκόρπιες συνειδήσεις.
Φτάνει, στην αβέβαιη σκιά σου
τα κομμάτια μου σκορπάς
κι όλο στάζει το άρωμά σου
από το αίμα της καρδιάς.
Κι αν υπάρχω θα με σβήσεις
μα εγώ που ζω για σένα
σου φωνάζω μείνε, μη μ’ αφήσεις.
Κι εγώ σε ριψοκίνδυνα περάσματα,
απάνω σε συντρίμμια και χαλάσματα...
Νεκρός ή ζωντανός
εσένα θα ζητάω
σαν να `μουνα σκορπιός
σε φλόγες τριγυρνάω.
Νεκρός ή ζωντανός
εσένα θα ζητάω
γιατί είσαι εσύ το μόνο που αγαπάω.
Κοίτα με αγγίζεις και μ’ αφήνεις
το σημάδι του σκορπιού
είσαι θάνατος κι αγάπη
είσαι το τέρμα του ουρανού.
Πόσο πάθος θα κρατήσεις
μες στο ψέμα της ψυχής σου
θα χωρέσω αν θέλεις να με κλείσεις.