Κάθε μέρα που σε βλέπω λιώνω,
δεν αντέχω πια αυτόν τον πόνο,
σκέψου το καλά, αυτό που κάνεις,
μη θες να με πεθάνεις.
Με τρέλανες, με τρέλανες,
με τα καμώματά σου με ξετρέλανες,
δεν ξέρω πια ο δόλιος τι να κάνω,
να ζήσω ή να πεθάνω.
Νύχτες ξαγρυπνώ μέσ' στο στενό σου,
κάτω απ’ το κλειστό παράθυρό σου,
άλλαξε αυτό το φέρσιμό σου,
με παίρνεις στο λαιμό σου.
Με τρέλανες, με τρέλανες,
με τα καμώματά σου με ξετρέλανες,
δεν ξέρω πια ο δόλιος τι να κάνω,
να ζήσω ή να πεθάνω.
Με το τσιτωμένο φουστανάκι,
μ' άναψες φουρτούνες και μεράκι,
κοίτα με, Μιχάλη μου, πως λιώνω,
πεθαίνω από τον πόνο.
Με τρέλανες, με τρέλανες,
με τα καμώματά σου με ξετρέλανες,
δεν ξέρω πια ο δόλιος τι να κάνω,
να ζήσω ή να πεθάνω.
Δεν ξέρω πια ο δόλιος τι να κάνω,
να ζήσω ή να πεθάνω.