De maan staat in het donker
Boven de daken van de huizen
En de stad valt in slaap
En de laatste kroegen sluiten
En daar ergens in de verte
Staan twee mensen op een plein
In de schaduw van een engel
Omdat ze uitverkoren zijn
De verliefden
En ze fluisteren hun woorden
In de stil geworden straten
En ze kijken naar de hemel
En ze stellen duizend vragen
Maar het antwoord staat te lezen
In de sterren in hun ogen
En ze weten niet wat waar is
Maar ze durven te geloven
De verliefden
En ze zoeken geen verklaring
Want ze leven van de wind
En ze volgen het verlangen
Ook al is de liefde blind
En onzichtbaar in het donker
Volgt een angst ze op de voet
Het is de angst dat iets voorbijgaat
Terwijl het nog beginnen moet
...
En ze kunnen niet meer slapen
Dus ze zwerven door de stad
In de schaduw van een engel
Tot het einde van de nacht
En ze staan daar in de regen
Zonder jas aan op een brug
En het lijkt alsof een zegen
Op ze neerdaalt uit de lucht